Mama Lexie ?

Lexie is zo krols als het konijntje van Duracel. De dierenarts raadt aan om haar nu snel mama te laten worden, of haar voorlopig de pil te laten nemen. Het arme kind is nog maar negen maanden jong, dus dat zal de pil worden. Ze mag bij gelegenheid zeker eens op theevisite bij een lieve kater, maar daar is ze nog te jong voor, vindt de rest van de familie. Zelf zou ze dat best wel zien zitten, en liefst meteen. Enkele weken geleden kermde ze de hele buurt bij elkaar. De katers stonden zich vanop de tuinmuur te vergapen aan onze achterdeur in rijtjes van zes en stapeltjes van drie. De verleidingskunsten van mijn kleine vriendin zijn stilaan legendarisch in de hele buurt.
Dus nu moet ze op de pil. Wanneer ze wel op katerbezoek mag, moeten ze hier nog eens uitrekenen. Als er een nest poesjes ter wereld komt, moet dat natuurlijk niet zijn tijdens een verlof- of examenperiode. Dat wordt nog puzzelwerk. Intussen kunnen we al eens nadenken welke kater we moeten zoeken. Een spotted silver tabby ? Blotched ? Mackrel ? Of een witte kater ?? Misschien wel een Selkirk Rex ? Mogelijkheden zat. In elk geval wordt het een marriage de raison. De achterdeur blijft stevig op slot voor Dikke Willie, De Jeffe, Zwarte Henk en die kleine lapjeskat die vaak naar Lexie zit te gluren vanop het afdak. We houden je op de hoogte.

Kijk eens in de poppetjes van mijn ogen

Uitzonderlijk kijken de Mixeywhisker en ik net tegelijk naar het vogeltje, en dan is het alsof we allebei onze koplampjes aangezet hebben. Zo zie je dat we niet alleen bij daglicht oranje (ikke) en groene (Lexie) oogjes hebben, maar dat ze ook een verschillende kleur hebben als onze verlichting aangeknipt is.
Mocht daarover twijfel bestaan : aan deze foto werd NIET geprutst. Geen photoshop, maar gewoon au naturel: een kiekje met flitslampje van twee aandachtige poezen.