Buitenkansje

Verstandige planning is niet de grote sterkte van papa beer. Vanavond - vrijdagavond - had hij na het werk een grote portie stoofvlees mee naar huis. Dan zou een normale kat toch verwachten dat hij uitgeteld zou neerploffen in de zetel en de hele avond niet meer wijken van de TV. In plaats daarvan schoof hij na het avondeten fluitend aan het fornuis om zijn stoverij te bereiden. Een recept van Jeroen Miauws, het lievelingsgerecht van Hergé. Hier een filmke met heel het recept :
Terwijl hij het vlees aan 't versnijden was, viel er af en toe iets van het aanrecht. Toeval ? Sssst ;)

Kwaak !

Wel duizend dikkopjes in de vijver. Net nu de rust in ons leven teruggekeerd was. Momenteel zie je nog maar één groene kikker in onze tuin die de strenge winter overleefd heeft, en we hebben hem het hele seizoen nog niet horen kwaken. Misschien nog te koud, of hij heeft een puit in de keel. Dat wordt aan het eind van de zomer wel anders als al die nare zwarte staarterwten uitgegroeid zijn tot kikkertjes. Ik kom de tuin niet meer in zonder oordoppen. Erg geniepige beestjes bovendien. Ze zitten soms gewoon op tien centimeter naast me op de rand van de vijver. Je ruikt ze niet, je hoort ze niet en ze vallen ook helemaal niet op zolang ze roerloos tussen de planten op of net naast het water zitten. Geef mij maar een muis of een vogeltje: die gaan tenminste de strijd aan met open vizier en houden je niet de hele dag en nacht uit je slaap !

Rust

Sinds gisteren zijn de dakwerkers klaar. De rust is teruggekeerd. Inspectie van de tuin heeft weinig nieuws opgeleverd behalve hier en daar restjes van oude roofing. Vanmiddag werd de hele vloer van mijn veranda met keukenrol en white spirit opgepoetst om zwarte strepen te vermijden. Vermoedelijk is er een oorzakelijk verband met die dakwerken. Vandaag lag ik opnieuw op het divan in plaats van erachter, dus we zijn blij dat die lawaaierige dakjongens opgekrast zijn. Teveel drukte.

Lexie en de pil

Om de draad van vorig jaar op te nemen. Lexie is sedert vele maanden aan de pil, waardoor ze niet de hele tijd ligt rond te rollen en te kermen. Dat deden we vooral omdat de dierenarts erop wijst dat dat in het belang is van de hormonenwinkel van juffrouw plekskes. Voor haar kiekekot. Ik heb nooit winkels of kippen in haar buurt gezien, maar ik zal het maar voor waar aannemen.

Intussen heeft de rest van de familie berekend dat het beste moment om mama te worden (in het geval van Lexie althans) zich situeert eind augustus, begin september. Daarna volgt de langste periode van het jaar waarop de hele familie ononderbroken thuis is terwijl moet gezorgd worden voor een jong poezengezin. Dat betekent dat Lexie bij een vriend mag gaan logeren in de loop van de maand juni. Juist: tijd om eens uit te pluizen met wie ze zo snel mogelijk penvriendin kan worden.

De familie is streng. Hij moet van goede komaf zijn, aantoonbaar op perkament. Hij moet ook voorzien zijn van alle accessoires waarover een beroepskater moet beschikken (?) en het moet vooral een lieve poes zijn die er goed uitziet. Niet te wild maar ook niet te sullig, strak in het streepjes- of bolletjespak. Papa dringt ook aan op een karaktervolle kop. Hopelijk bedoelt hij daarmee niet zo'n kop als die van de akteur van Dalziel en Pascoe !

Super blogjes !

Terwijl ik bij papa zat om deze blog nieuw leven in te blazen, kwamen we toevallig terecht op de website van Piet Konijn en aanverwante tuinliefhebberijen.
Leuk blogje :)

Ook Johan, een collega van papa beer, houdt er een waanzinnig leuke blog op na. Hij toont niet alleen zonder gêne wat een gevorderde blogger allemaal kan met een camera en wat gevorderde html-kunstenarijen: hij geeft niet op ! Elke dag netjes zijn foto, soms met een verhaaltje. Na zelf een half jaar de blogpen genegeerd te hebben, kan ik daar alleen diep respect voor opbrengen. Foto copyright Johan :)

Dakwerkers

Vandaag hadden we trouwens dakwerkers over de vloer. Die kwamen extra isolatie en een nieuwe dakbedekking aanbrengen op het plat dak boven de keuken. Je ziet het plaatje: gesleur met ladders en rollen roofing, isolatiepanelen en butaanflessen. Al wat een poes nodig heeft om de hele dag door te brengen onder de salontafel of achter de zetel, tot de storm overgewaaid is. Nu de heren werklieden van dat dak afgekomen zijn, waren Lexie en ik meteen klaar om als echte helden een inspectieronde uit te voeren. De rust is even terug in de familie, maar morgen komen die knapen nog eens terug. Hopelijk zijn ze daarna klaar. Een poes van standing heeft geen behoefte aan al dat gedoe in de onmiddellijke nabijheid !

Diepe schaamte

Volgende week zal het precies zes maanden zijn. Zes maanden zonder enig bericht op deze blog.
Het schijnt vaker voor te komen bij bloggers. Door omstandigheden komt het er enkele dagen niet van, dan ben je even op reis, dan weer te druk en op de duur ben je gewoon de draad kwijt. Intussen maak je een pagina op facebook en twitter en voor je het weet zit je blogje in de vergeethoek.
Daarom, nu ik het nét nog aandurf om de lezers van onze poesiekater onder ogen te zien, heb ik papa beer aangespoord om nog eens wat te bloggen. Aangespoord is een zeer vriendelijk woord: sta me toe van me omwille van de rust in het huishouden van alle details te onthouden.
Met Mademoiselle Bollekes en mezelf is het intussen prima gesteld. Ik heb nu ongeveer het gewicht van een baby van zes maanden, en Lexie is ondertussen bijna een volgroeide kat en af en toe wordt ze graag al eens aangesporken als Madame bollekes.
Tijdens de voorbije maanden waren de katers in de buurt niet te houden. Je kon ze van vele stadstuinen ver horen huilen en kermen voor de aandacht van onze Hollandse schone. Ze woont nu trouwens al een volledig jaar bij ons: we hebben dat gevierd met een mals brokje stoofvlees.
Verwacht je maar eerstdaags aan enkele recentere foto's maar hier zie je ons Lexie op de zetel. Compleet gecrasht van pure vermoeidheid. Uitgeteld. Die zetel ziet er na twee jaar intensieve bewerking door mezelf en mijn lieftallige assistente ook niet meer zo fris uit. Er is sprake van de aanschaf van een nieuw zitmeubel omdat dit echt niet meer toonbaar is aan bezoekers. Gevolg zou wel kunnen zijn dat ik voortaan toegangsverbod krijg om er alleen te vertoeven, of dat mijn nageltjes regelmatig bijgeknipt zullen worden. Laat mijn krab-divannetje dus nog maar even staan, dankjewel.