Censuur ?

Rechtzetting. Uit diverse hoek wordt ons verweten dat deze pagina's censuur toepassen.
Toch durven we elkeen die ons op dat vlak een beschuldigende vinger toesteekt recht in de boezem kijken en hen aanraden om eerst even in eigen ogen te zien. Of zoiets.

Geen wonder dat de veelvuldige toegezonden foto's van fans niet door onze spamfilter geraken. Neem nu het recente mailbericht van neef Bert met de veelzeggende titel "poesjes". Zelfs een spamfilter die zich in deze feestperiode totaal laveloos gedronken heeft, toont nog voldoende zelfrespect om dergelijke mailtjes niet over zijn kant te laten gaan.

En dan hebben we het nog niet over een onstuitbare stroom van berichtjes van fans die luisteren naar namen als Tati en Pralien. Wie de betrekkenen niet kent - inclusief onze spamfilter - denkt bij dergelijke namen toch spontaan in een verkeerde richting ? En toch: ook Pralien verschijnt hierbij in al haar pracht en glorie.

Niet zoals ze zou verschijnen in L’Osservatore Romano :




...of in de weinig verhullende "anonieme getuige"-stijl van Telefacts














Welnee: wij publiceren hier de geheel onverknipte foto van ons Pralien, schoon machien. Dat ze nog eens het woord censuur en mijn blogje in één adem durven vernoemen !








Eigenlijk toch wel jammer. Dat censuurgebeuren moet tamelijk opwindend geweest zijn. Als je denkt dat nog geen 20 jaar geleden ook in ons land nog mensen voor den brode niets anders deden dan met een dikke alcolholstift zwarte balkjes tekenen elke borst en bil die ze konden aantreffen in blootbladen. En daarvoor nog betaald werden ook!
We fluisterden allemaal "piloot" en "brandweerman" toen ons gevraagd werd wat we later wilden worden. Maar we wisten wel beter!

De voortgang der tijden kent geen genade. Vandaag zijn die ondeugende tijdschriften volop verkrijgbaar bij de dagbladhandel om de hoek. Schaamteloos tussen de Story en Dag Allemaal. Terwijl die alcoholstiften nu door Europa verboden zijn wegens de mogelijke hersenletsels die het gevolg kunnen zijn van het regelmatig inademen van de alcoholdampen. O tempore o mores.

Schattenjacht

Vandaag heeft papa me helpen zoeken naar mijn teerlingen. Ik zou er in totaal acht moeten hebben, maar ze zijn allemaal spoorloos. Hij heeft er twee gevonden onder een kast, en ééntje onder de zitbank. Waar de vijf andere zich bevinden, weet niemand.
Tijdens deze zoektocht heeft hij ook zes (6) kersballen gevonden onder de zetels en onder de kasten. Hij ziet er echt schattig uit als hij doet alsof ie boos op me is :)

Koud !

Berekoud, was het vandaag. Ik heb me gelukkig de hele dag uitgestrekt voor de houtkachel kunnen verwarmen, maar dat is niet het geval voor onze arme muizenbeer. Die is door mama op sleeptouw genomen naar Oostenrijk om daar op skilatten van een berg naar beneden te schuiven op de sneeuw. Als dat zonder ongelukken gelukt is, gaan ze meteen met een stoeltjeslift helemaal weer naar boven om te proberen of het hen misschien nog eens zou lukken zonder ernstige kwetsuren.
Wat een geluk dat ze me niet meegenomen hebben. Ik kreeg een postkaartje van een minder fortuinlijke soortgenoot. Man, die moet koude voetjes hebben !

Lekker

Toen ik nog maar pas hier woonde en nog iets bescheidener gewicht met me meedroeg, mocht ik elke voedselbereiding meevolgen vanop de tribune. Langs het been van papa of mama naar omhoog, over de rug en dan plaatsnemen op de schouder voor een goed overzicht van het aanrecht in de keuken. Dat is een uitstekende locatie om te zien wanneer het juiste moment gekomen is om persoonlijk bij te dragen tot de bereiding van de maaltijd, en alvast even voor te proeven voor het gerecht uitgeserveerd wordt in een kattenbordje.
Sedert enkele maanden lijken papa en mama minder blij met deze aanpak. Hun initeel enthousiasme blijkt omgekeerd evenredig met de evolutie van mijn lichaamsgewicht.
Da's erg flauw.
Op internet vond ik nevenstaande foto waarop een hele familie poesjes die weg bewandelen. Hun personeel heeft daarvoor ook de gepaste kleding voorzien. Daar mochten ze hier in de keuken wel eens een voorbeeld aan namen. Een jeans biedt betere houvast dan nylonkousen van mama muis of een kostuumbroek of de pijama van papa. Toch wel frappant dat in sommige families wel vijf katjes toegelaten worden voor de "lunchbeklimming". Hoeveel zouden die beestjes kunnen wegen... samen ? Toch ook gemakkelijk een kilo of zes? Wuk ??!

Spotted Tabby

Wat ruist daar in het struikgewas ?
't Is de moeder van alle spotted tabby's. Flinke poes hoor. Als we nergens anders een silver spotted tabby kunnen vinden, kunnen we nog steeds even bellen met de zoo, of er ééntje gaan verschalken in het wild. 't Zijn wel taaie rakkers. Ze leven niet in erg herbergzame streken. Niets voor poesiekaters: ik betreed niet eens mijn eigen ommuurde stadstuintje zolang Frank en Sabine het woord "lente" niet opnemen in hun weerpraatje. Brrr.
Morgen vertrekken de muis en de muizenbeer trouwens voor enkele dagen zelf naar de sneeuw. Het idéeee !! Skiverlof, heet dat. Hopelijk komen ze over enkele dagen niet terug met gebroken onderdelen of met vriestenen. Papa en ik zijn gelukkig de dans ontsprongen. Ik blijf thuis om voor de kerstboom te zorgen, en papa zorgt voor mij. Zijn we geen schattig stel ?

Assistentie

Ik heb papa beer enige tijd bijgestaan bij het online brengen van dit blogje. Na deze actiefoto heeft hij me van zijn tafel opgepakt en naar beneden gebracht. "Lekker bij de warme kachel" is zijn excuus, maar hij wil me gewoon weg hebben van zijn keyboard.
Vandaag een nieuw spelletje gevonden : STIL zitten in de kerstboom. Het heeft papa beer minstens een kwartier gekost voor hij me wist te vinden. Enkel met een kleine "miauw"-tip kon ik hem op het juiste spoor brengen. Aantal kerstballen in die boom lijkt trouwens kleiner dan enkele dagen geleden, of is dat slechts een indruk ?

Prettige Kerst !!!

Oogst loopt lekker

Vanavond hadden de jongens alleen oog voor de TV: er was Star Wars. Dus heb ik maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om me wat te oefenen in de kerstballenpluk. Ik kon er vijf afhalen voor ik onderschept werd. Ik krijg de juiste techniek stilaan onder de knie. Oefening baart kunst ! Als ze niet genoeg Sikhs vinden voor de fruitpluk kunnen de Limburgers binnenkort sowieso bij mij komen aankloppen.

Het zou fantastisch zijn als de kleine poes bij ons komt wonen voor het einde van de kerstperiode: dan kunnen we ons met zijn tweetjes verschuilen in de kerstboom. Buurtbewoners staan nu reeds met de neus tegen ons raam geplakt: ze begrijpen niet hoe het komt dat onze kerstboom de hele tijd vrolijk staat de schudden en te dansen. Hihi.

Yes, he can !

::: drum roll :::
Een standbeeld voor de muizenbeer!

Ik weet niet hoe hij het geflikt heeft, maar het is hem gelukt. Onze familie wordt uitgebreid met een meisje.
Nu moeten we alleen nog het geschikte poesje zien te vinden.
Papa verzet hemel en aarde om een silver tabby te vinden. Gelukkig heeft hij reeds enkele nestjes in het oog. Dit lijkt niet de beste tijd van het jaar: poezen zijn vooral in het voorjaar erg productief. Helpen duimen, allemaal ! Ik hou je op de hoogte van de verdere evolutie :)

Snipperdag

Hehe, vanmiddag was ik alleen thuis met de jongens. Er stond meeneemsushi op het menu. Met die wasabi is dat voor mij veel te pikant, maar terwijl papa en de muizenbeer zaten te prutsen met hun soya en eetstokjes heb ik me wat beziggehouden met het zakje waarin de sushi geleverd werd. Die japanners verdienen een 10. Fantastische zakken zijn dat. Deze was te klein om helemaal in te kruipen, maar ook kleine papieren zakken knutsel ik in een handomdraai om tot de prachtigste kerstgeschenken met veel snippers en franjes. Mama muis is altijd blij als ik iets moois gemaakt heb. Ik zorg dan ook dat er in alle kamers wat stukjes verstopt liggen in deze en gene hoek. Zeg maar mijn eigen kerstgebaar. Oh boy ze zal blij zijn met het resultaat !

Een zusje ?

Papa beer zit halve nachten op internet te zoeken naar een kleine vriendin voor me. Heel België en Nederland worden afgespeurd om een silver spotted poesje te vinden. Nog niet meteen een kant-en-klaar poesje gevonden, maar wel enkele mama-poezen met een broodje in de oven. Hopelijk moeten we niet te lang wachten voor we onze familie kunnen uitbreiden.
Tenminste: dat weten we vrijdag. Jonathan had vandaag zijn laatste examen, en het zag er allemaal goed uit zegt-ie. Dus dat is veelbelovend. We wachten in spanning: nog maar drie keer slapen.

Speeltjes

Jonathan heeft gisteren twee van mijn teerlingen teruggevonden. Dat zijn de allerleukste kattenspeeltjes die er zijn (in elk geval buiten de kerstperiode, als mijn kerstboom verwijderd is).
Het zijn teerlingen in kunststof: dezelfde materie waarmee die harde springballen gemaakt worden die zo fantastisch terugkaatsen. Omdat het teerlingen zijn en geen ballen, is het niet steeds voorspelbaar in welke richting ze zullen wegspringen wanneer je ze een tik geeft. In de loop van hun parcours wippen ze onverwacht heen en weer.
Maar het allermooiste : binnenin zitten lichtjes die flikkeren wanneer je de teerling een mep geeft. Als ie stil ligt doet ie niks, maar zodra je ermee gooit of rolt krijg je een prachtig disco-effect. Zeker 's avonds oogst ik daarmee veel belangstelling.
De teerlingen maar twee tot drie centimeter groot. Daardoor kan ik ze gemakkelijk oppakken en er het hele huis mee rondlopen. Ik heb er drie, in verschillende grootten. Omdat ze zo klein zijn, bevinden ze zich zo'n 94,8% van de tijd op plaatsen waar ik ze wel weet liggen, maar niet kan pakken. Zoals onder de zetels of onder de kast.
Dat heeft Jonathan nu eindelijk begrepen. Hij heeft dan ook wat met teerlingen de jongste tijd (alea...).
Ter info: ik vond een leuke website met kattenspeeltjes. Tip voor de kerstman : die garnaal lijkt wel geinig :)

Kerstcadeau !

Ooo wat een prachtig kerscadeau heb ik vanavond gekregen van papa beer. Midden in de living: een volledig ingerichte boom met verlichting en helemaal volgehangen met glimmende metaalkleurige kattenspeeltjes. Te gek gewoon. Nog voor al die prachtige slingers en ballen opgehangen waren heb ik me al midden op een grote tak geïnstalleerd. Er weerklonk meteen paniek en de hele familie schoot toe om me eruit te redden. Alsof ik naar beneden zou vallen! Hier en daar hingen inderdaad wat ballen in de weg maar geen nood: ik kon die er gemakkelijk uitgooien dus dat stelde geen enkel probleem. Leuke kerstballen trouwens : ze kaatsen terug omhoog als je ze op de grond gooit. Het klinkt wel wat cheap die ikea-ballen maar helemaal cat-proof en het is een kniesoor die het verschil kan opmerken met "echte" glazen ballen waaraan iedereen de pootjes snijdt. Nee, dit is echt een prachtig cadeau.

Familie

Enkele maanden geleden had ik het er al over dat ik nonkel geworden ben. De poes van Oom Pieke, Bert en Sofie heeft het verre West Vlaanderen bevolkt met drie kittens. Intussen hebben ze reeds alle drie hun plechtige communie, legerdienst en hogere studies achter de rug en twee van die klein gasten zijn al de deur uit. Bert stuurde ons vanavond een recente foto van Coco en Nana. Sjonge, sjonge we worden rap oud. Zie meer eens welk een grote poes die Nana intussen geworden is !

Mist ?

Het heeft niets te maken met beperkte zichtbaarheid, en ik heb ook geen achterlichten. Maar als je met een flash in de buurt komt steek ik altijd meteen mijn mistlampen aan. De term "kattenogen" is niet zomaar bedacht.
Oh, nog een eigenaardigheid van poezen : we zijn dol op kleine hokjes, bakjes, kartonnen dozen, papieren zakken en andere kleine plekjes waar we ons knus voelen.

Rien ne va plus...

... les jeux sont faits. Vanmorgen had Jonathan zijn examen van Latijn. Nu kan er niets meer aan de uitslag veranderen. Hij mag zijn scutum en zijn gladius opbergen tot het volgende trimester en zich nu concentreren op aardrijkskunde en Frans. Volgende week komt ie thuis met zijn rapport en dan weten we meteen of onze familie uitgebreid wordt met een kleine minkukel (of eerder een poesjenel) in zebrapad-uitvoering of een andere zwart/wit fantasie.
In alle geval : Alea iacta est. Als het hem gelukt is, is hij wat mij betreft voortaan de dapperste van alle Galliers.

Jingle Bells

Mijn tuin is mijn thuis. Tenminste : in de zomer. Een aandachtige kijker zal op de tweede foto een koude witte substantie ontwaren die het leven in de tuin totaal verziekt voor kleine viervoeters die er hun dagen moeten doorbrengen zonder aangepast schoeisel. Voor de wintertemperaturen hebben we een dubbel gebreid CatMan kostuum met extra winterhaar, maar die koude natte troep is niet leuk aan de pootjes.
Wel best aardig om vanuit mijn warme veranda te aanschouwen hoe vogeltjes en de poes van de buren zitten te sukkelen daarbuiten. Voor mij alvast geen skiverlof dit jaar: ik blijf thuis bij Papa Beer.

Badgast

Geen leuker speeltje dan een leeg bad. Vooral als de stop ergens "los" te vinden is kan je daar geweldig mee heen-en-weer voetballen in zo'n bad. Zolang het waterpeil zich strikt beperkt tot enkele millimeters of minder, tenminste. Als het bad gebruikt wordt om mensen nat en proper te maken, blijf ik er liever even uit de buurt van.