De muizenbeer kwam als eerste thuis, in het aardige gezelschap van de babysit. (nvdp*: misschien niet zo'n geslaagde woordkeuze voor een twaalfjarige...)Die is voor het oog even schattig als haar oudere zus, maar ze is niet zo'n kattenvriendin. Ze heeft zelfs wat schrik van me denk ik, hihi. Ik ben er twee keer aan topsnelheid langsgescheurd aan mijn bekende "canapéroute", en toen stond ze bijna op tafel te gillen. Flauw trees.
De muis kwam thuis net voor het avondeten. Merkwaardig : in dit huisgezin wordt nooit gegeten voor de muis thuiskomt. Zou daar een oorzakelijk verband zijn? Ik kreeg meteen mijn dagelijks rantsoen vleesblokjes en heel wat knuffels, en dat maakte veel miserie weer goed. Daarna nog gezellig wat gevochten en geflodderd met de muizenbeer, en ik ben zelfs meegegaan om hem onder te stoppen.
Papa beer kwam pas opdagen toen de muizenbeer al lang in bed lag. Hij heeft zijn schoenen midden op de vloer geparkeerd en dat heeft me nog wat prettig klauw- en knauwwerk opgeleverd. Best leuk: sokkengeur en veters om mee te spelen. Nu hebben ze me opnieuw in mijn veranda opgesloten, en ze zijn al een tijdje gaan slapen. Ik hoor alleen nog dat toetsenbord rammelen. Dat gebeurt wel vaker de jongste avonden. Ik moet toch eens uitzoeken waar dat vandaan komt en wie dat veroorzaakt. Niet gemakkelijk, zo'n poezenleven. In elk geval: slaapwel allemaal !
*: nvdp : noot van de poes
