Koud

Deze week hebben ze me een paar uur alleen thuis gelaten, en ondanks mijn elegant bontmantelpak moet ik bekennen dat het flink koud was. Makkelijk te zien of een poes het koud heeft, of warm. Als we helemaal in een bolletje gedraaid liggen te slapen, pootjes lekker ondergetrokken onder het donsdeken van onze pels, mag je gerust zijn dat we het niks te warm vinden. In de zon of voor de kachel vind je ons dan weer helemaal uitgestrekt. Sommige poezen liggen dan zelfs gewoon uitgestrekt op hun rug, om de warmtegloei van het zonnetje volop op hun buik te voelen.
Toch koude voetjes deze week, op die stenen vloer. Papa beer had blijkbaar medelijden : hij heeft me een nieuw kersenpittenkussen meegebracht. Ik had er vorig jaar ook al ééntje, maar dat heeft mama muis in een opkuisbeurt laten verdwijnen tijdens de zomer. Net nu het zo'n lekkere poezengeur kreeg. Dat nieuw kussen heb ik nog niet in gebruik genomen, maar dat komt wel in de komende dagen denk ik. Niks voor mij, die winterkou.
Intussen heb ik promotie gemaakt: 's morgens mag ik even in bed bij de muizenbeer of bij papa beer. Lekker warm onder de wolletjes, of op de dons aan het voeteinde. Zaaalig. Jammer dat ze niet de hele dag met mij in bed blijven.