Obesitas

Ha dat vind ik nu eens goed zie. Papa Beer heeft uit diverse hoek onder zijn voeten gekregen omdat hij alweer twee weken niets gedaan heeft voor mijn poesiekater-blog.
Als ik het zou kunnen deed ik het zelf, maar het enige wat een poes kan met een toetsenbord, is erop gaan liggen. Dat doen we niet regelmatig: enkel wanneer iemand op het toetsenbord die rare tikgeluidjes zit te maken. Op het moment dat zo'n keyboard gebruikt wordt, loopt de aandacht voor hongerige viervoeters steevast sterk terug. Geen wonder dat we dan even op de toetsen gaan liggen: het is de enige manier om nog wat aandacht te krijgen.
De Beer en de Muis willen me weer eens meeslepen op de weegschaal. Ze zullen goed uitgeslapen moeten zijn als ze hopen om daarin te slagen. Die weegschaal voorspelt immers niet veel goeds en ik wil niet eindigen op water en droge brokken. Een katje dat zichzelf respecteert eet netjes zijn bord uit, en daarna komt het schooien voor nog. Inmiddels wordt vermoed dat ik over de lat van zes kilo gegaan ben (wat denk je dààrvan, Tia?), en vanavond werd de suggestie geformuleerd om me voortaan alleen nog te voeden overdag, en geen hapje meer klaar te zetten voor het geval ik honger zou krijgen tijdens de nacht.
Ik voel het aan mijn theewater : moeilijke dagen liggen in het verschiet !