Toen ik nog maar pas hier woonde en nog iets bescheidener gewicht met me meedroeg, mocht ik elke voedselbereiding meevolgen vanop de tribune. Langs het been van papa of mama naar omhoog, over de rug en dan plaatsnemen op de schouder voor een goed overzicht van het aanrecht in de keuken. Dat is een uitstekende locatie om te zien wanneer het juiste moment gekomen is om persoonlijk bij te dragen tot de bereiding van de maaltijd, en alvast even voor te proeven voor het gerecht uitgeserveerd wordt in een kattenbordje. Sedert enkele maanden lijken papa en mama minder blij met deze aanpak. Hun initeel enthousiasme blijkt omgekeerd evenredig met de evolutie van mijn lichaamsgewicht.
Da's erg flauw.
Op internet vond ik nevenstaande foto waarop een hele familie poesjes die weg bewandelen. Hun personeel heeft daarvoor ook de gepaste kleding voorzien. Daar mochten ze hier in de keuken wel eens een voorbeeld aan namen. Een jeans biedt betere houvast dan nylonkousen van mama muis of een kostuumbroek of de pijama van papa. Toch wel frappant dat in sommige families wel vijf katjes toegelaten worden voor de "lunchbeklimming". Hoeveel zouden die beestjes kunnen wegen... samen ? Toch ook gemakkelijk een kilo of zes? Wuk ??!
