Lexie was vanmiddag op verkenning in de tuin. Hier snuffelt ze rond op de houtvoorraad. De stapel is niet ingestort, anders was papa eronder begraven geweest. Gevaarlijk, als je te dicht komt om een foto te nemen!
Volgens mijn geboorte-akte heet ik "Webster van Blue Pearls". Mijn roepnaam is dan weer Lowieke. Maar eigenlijk krijg ik dezer dagen nog maar één naam : "de poesiekater". Vorige week vierden we mijn eerste verjaardag. Een perfect moment om een blogske te starten. Ik zou het vuile werk met genoegen zelf doen, maar als ik maar in de buurt van het toetsenbord kom word ik meteen opgepakt en weer op de grond gezet. Flauw hoor.
Wel, als ze denken dat ze dit zelf beter kunnen... ze doen maar !