De poezeminoe heeft papa weer de stuipen op het lijf gejaagd. Hij heeft haar vandaag al eens van de tuinmuur moeten plukken en toen moest ze voor straf naar binnen. Deze namiddag was ze onder begeleiding in de tuin en toen was ze pots weer verdwenen. Meteen de nodige aantijgingen wie haar buitengelaten had en wie haar moest chapperoneren. In elk geval: la petite was schampavie. Zelfs aan mij werd gevraagd war ze was. Ik dacht dat ik ze nog gezien had onder de Annabellekes maar niemand begreep me. Papa op zijn buik onder de hostas. Geen katjes. Onder de pioenen. Noppes. Onder de oostindische kers en de boterpompoenen. Njè kotec.
Aan het eind van zijn Latijn regende hij met de tuinslang over de verschillende delen van de tuin en toen kwam ze heel verontwaardigd te voorschijn uit het groen Nu zit ze weer veilig binnen. Toch straf. Een tuintje van tien meter bij tien en toch slaagt ze erin om helemaal onzichtbaar te worden. Straks moeten we toch toevlucht zoeken tot een enkelband, of er zal een regime van streng huisarrest ingevoerd worden.
- Dit berichtje werd u geserveerd via iPad.
