Last Post

Hier eindigt het verhaal van de Poesiekater, of tenminste zijn blogje.

Maar niet getreurd : voortaan volg je de avonturen van Wollekes en Bollekes op een nieuwe website van papa beer : www.janvdc.net

Deze site blijft nog wel even bestaan, maar wordt niet meer actief aangevuld.

Veel groetjes !

Lowieke en zijn webteam.

Tuin

Ze hebben Lexie vandaag weer een keer of drie van de muur geplukt. Door toeval hebben we nu wel een truuk gevonden om ze van de muur te houden: de tuin water geven met de tuinslang. Als de struiken nat zijn is ze helemaal niet meer te vinden voor een klimpartij. Zelf ben ik vanavond heel even in de vijver gesukkeld maar ik was er zo snel weer uit dat ik amper nat was. De Muis heeft me helemaal afgedroogd met een handdoek. Hopelijk niet dezelfde handdoek waarmee papa zich straks afdroogt als hij uit de douche komt
Ipadje komt handig van pas. Nu kan papa bloggen terwijl hij de poezeminoe in de gaten houdt.


- Dit berichtje werd u geserveerd via iPad.

Zwart gat

Het gebruik van een ipadje om blogs te schrijven heeft zijn kanten. Door het geknoei met zijn nieuw blogprogramke via ipad is in elk geval minstens één bijdrage van deze blog gisteren overschreven. Intussen heeft papa beer goed (of houden we het nog even op beter?) door hoe het werkt. Zonder ipadje zou er in elk geval op dit moment niet geblogd worden. Door de consumptie van duidelijk wat teveel mojitos en andere geestrijke dranken gisterenavond zie ik hem nog niet meteen achter de PC. Hij ligt nog lui bovenop zijn bed op het ipadje te tokkelen. Mail en nieuws al bekeken, muziekje opgezet. Te loom en te lui om zich naar de douche te slepen, laat staan naar de bakker. Het was wel erg warm vannacht, moppert hij. Heeft bovenop het donsdeken geslapen. Dat zie je de muis nooit doen. Zelfs bij 48° midden in de Tarr woestijn trok ze knos de dekentjes over zich heen. Ik kan papa goed begrijpen. Met onze bontmantelkes hebben Lexie en ik het ook niet gemakkelijk om koelte te vinden. Marcel laat het in elk geval niet aan zijn hart komen. Die vindt de warme nachten duidelijk prachtig en zit lekker midden in zijn koele vijver te concerteren tussen het waterdrieblad, het aarvederkruid en de plomp. All night long. De sukkelaar heeft niet door dat minstens vier huizenblokken en 106 tuinmuren hem scheiden van de dichtstbij verblijvende meisjeskikker waaraan hij zijn serenades opdraagt.
Benieuwd wat papa beer nu gaat doen: nog eens lekker omdraaien of is het daar te warm voor en gaat ie op zoek naar een espresso? Het feit dat de buurjongens gestart zijn met een oefensessie met het bandje laat eerder de tweede optie vermoeden. De dagelijkse oefensessies met het drumstel zijn we intussen gewoon. Nu de vakantie begonnen is komen daar ook een zangeres en een gitaarvirtuoos bij. Nog wat oefenen voor hij Carlos Santana en Gary Moore van het podium speelt maar het klinkt vrij beloftevol.
En jaaaaaaa.... Papa beer zit al rechtop. Het zal een koffietje worden denk ik !

De illustratie is niet live maar dateert van vorige maand toen papa ziek was. Door ons supportief gezelschap was hij er snel weer bovenop..






- Dit berichtje werd u geserveerd via iPad.

Bollekes

De poezeminoe heeft papa weer de stuipen op het lijf gejaagd. Hij heeft haar vandaag al eens van de tuinmuur moeten plukken en toen moest ze voor straf naar binnen. Deze namiddag was ze onder begeleiding in de tuin en toen was ze pots weer verdwenen. Meteen de nodige aantijgingen wie haar buitengelaten had en wie haar moest chapperoneren. In elk geval: la petite was schampavie. Zelfs aan mij werd gevraagd war ze was. Ik dacht dat ik ze nog gezien had onder de Annabellekes maar niemand begreep me. Papa op zijn buik onder de hostas. Geen katjes. Onder de pioenen. Noppes. Onder de oostindische kers en de boterpompoenen. Njè kotec.
Aan het eind van zijn Latijn regende hij met de tuinslang over de verschillende delen van de tuin en toen kwam ze heel verontwaardigd te voorschijn uit het groen Nu zit ze weer veilig binnen. Toch straf. Een tuintje van tien meter bij tien en toch slaagt ze erin om helemaal onzichtbaar te worden. Straks moeten we toch toevlucht zoeken tot een enkelband, of er zal een regime van streng huisarrest ingevoerd worden.






- Dit berichtje werd u geserveerd via iPad.

Blackie Blues

Sinds papa een nieuwe blackberry gebruikt, beschikken we niet langer over foto's. Hij kan nog wel kiekjes nemen - en doet dat ook regelmatig - maar het kabeltje om ze te uploaden naar de PC past niet meer. Dus voorlopig moeten we het hier even doen zonder bezwarend beeldmateriaal, tot hij er aan denkt om zo'n kabeltje aan te schaffen. Ik leg alvast even een knoop in mijn staart om het te helpen onthouden.

De nieuwe tijden

Achterstand.
In plaats van te bloggen zit papa beer hele dagen met zijn ipadje te prutsen. Als het zou lukken om te bloggen MET het ipadje, komt het misschien nog goed ?
Foto: onder het tafelblad (Latijnse naam ontschiet me nu even) ziet de poezeminoe er weer erg klein uit.. Precies een kitten.

Buitenkansje

Verstandige planning is niet de grote sterkte van papa beer. Vanavond - vrijdagavond - had hij na het werk een grote portie stoofvlees mee naar huis. Dan zou een normale kat toch verwachten dat hij uitgeteld zou neerploffen in de zetel en de hele avond niet meer wijken van de TV. In plaats daarvan schoof hij na het avondeten fluitend aan het fornuis om zijn stoverij te bereiden. Een recept van Jeroen Miauws, het lievelingsgerecht van Hergé. Hier een filmke met heel het recept :
Terwijl hij het vlees aan 't versnijden was, viel er af en toe iets van het aanrecht. Toeval ? Sssst ;)

Kwaak !

Wel duizend dikkopjes in de vijver. Net nu de rust in ons leven teruggekeerd was. Momenteel zie je nog maar één groene kikker in onze tuin die de strenge winter overleefd heeft, en we hebben hem het hele seizoen nog niet horen kwaken. Misschien nog te koud, of hij heeft een puit in de keel. Dat wordt aan het eind van de zomer wel anders als al die nare zwarte staarterwten uitgegroeid zijn tot kikkertjes. Ik kom de tuin niet meer in zonder oordoppen. Erg geniepige beestjes bovendien. Ze zitten soms gewoon op tien centimeter naast me op de rand van de vijver. Je ruikt ze niet, je hoort ze niet en ze vallen ook helemaal niet op zolang ze roerloos tussen de planten op of net naast het water zitten. Geef mij maar een muis of een vogeltje: die gaan tenminste de strijd aan met open vizier en houden je niet de hele dag en nacht uit je slaap !

Rust

Sinds gisteren zijn de dakwerkers klaar. De rust is teruggekeerd. Inspectie van de tuin heeft weinig nieuws opgeleverd behalve hier en daar restjes van oude roofing. Vanmiddag werd de hele vloer van mijn veranda met keukenrol en white spirit opgepoetst om zwarte strepen te vermijden. Vermoedelijk is er een oorzakelijk verband met die dakwerken. Vandaag lag ik opnieuw op het divan in plaats van erachter, dus we zijn blij dat die lawaaierige dakjongens opgekrast zijn. Teveel drukte.

Lexie en de pil

Om de draad van vorig jaar op te nemen. Lexie is sedert vele maanden aan de pil, waardoor ze niet de hele tijd ligt rond te rollen en te kermen. Dat deden we vooral omdat de dierenarts erop wijst dat dat in het belang is van de hormonenwinkel van juffrouw plekskes. Voor haar kiekekot. Ik heb nooit winkels of kippen in haar buurt gezien, maar ik zal het maar voor waar aannemen.

Intussen heeft de rest van de familie berekend dat het beste moment om mama te worden (in het geval van Lexie althans) zich situeert eind augustus, begin september. Daarna volgt de langste periode van het jaar waarop de hele familie ononderbroken thuis is terwijl moet gezorgd worden voor een jong poezengezin. Dat betekent dat Lexie bij een vriend mag gaan logeren in de loop van de maand juni. Juist: tijd om eens uit te pluizen met wie ze zo snel mogelijk penvriendin kan worden.

De familie is streng. Hij moet van goede komaf zijn, aantoonbaar op perkament. Hij moet ook voorzien zijn van alle accessoires waarover een beroepskater moet beschikken (?) en het moet vooral een lieve poes zijn die er goed uitziet. Niet te wild maar ook niet te sullig, strak in het streepjes- of bolletjespak. Papa dringt ook aan op een karaktervolle kop. Hopelijk bedoelt hij daarmee niet zo'n kop als die van de akteur van Dalziel en Pascoe !

Super blogjes !

Terwijl ik bij papa zat om deze blog nieuw leven in te blazen, kwamen we toevallig terecht op de website van Piet Konijn en aanverwante tuinliefhebberijen.
Leuk blogje :)

Ook Johan, een collega van papa beer, houdt er een waanzinnig leuke blog op na. Hij toont niet alleen zonder gêne wat een gevorderde blogger allemaal kan met een camera en wat gevorderde html-kunstenarijen: hij geeft niet op ! Elke dag netjes zijn foto, soms met een verhaaltje. Na zelf een half jaar de blogpen genegeerd te hebben, kan ik daar alleen diep respect voor opbrengen. Foto copyright Johan :)

Dakwerkers

Vandaag hadden we trouwens dakwerkers over de vloer. Die kwamen extra isolatie en een nieuwe dakbedekking aanbrengen op het plat dak boven de keuken. Je ziet het plaatje: gesleur met ladders en rollen roofing, isolatiepanelen en butaanflessen. Al wat een poes nodig heeft om de hele dag door te brengen onder de salontafel of achter de zetel, tot de storm overgewaaid is. Nu de heren werklieden van dat dak afgekomen zijn, waren Lexie en ik meteen klaar om als echte helden een inspectieronde uit te voeren. De rust is even terug in de familie, maar morgen komen die knapen nog eens terug. Hopelijk zijn ze daarna klaar. Een poes van standing heeft geen behoefte aan al dat gedoe in de onmiddellijke nabijheid !